Λιγότερο από μήνα μετά την προδοσία της απεργίας των καθηγητών και όλα δείχνουν να έχουν επιστρέψει στην κανονικότητα. Οι μαθητές μπόρεσαν να δώσουν πανελλήνιες (μήπως και περάσουν σε κάποιο διαλυμένο πανεπιστήμιο) κανονικά, τα αφεντικά συνεχίζουν να απολύουν ή/και να κόβουν μισθούς, η ανεργία όλο και αυξάνεται, οι ζωές μας καταστρέφονται και όλα “καλά”. Όμως, λίγες μόνο μέρες μετά την εξέγερση της Στοκχόλμης, μια διαμαρτυρία για την διάσωση ενός πάρκου κοντά στην πλατεία Ταξίμ που χτυπήθηκε με μένος από τις δυνάμεις καταστολής στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει στην Τουρκία μια μεγαλειώδης εξέγερση που έχει βγάλει εκατομμύρια στους δρόμους όλων των μεγάλων πόλεων της γείτονος με πρωτοφανή μαχητική διάθεση, οι οποίοι -παρά την αγριότατη καταστολή και τον αριθμό των νεκρών και τραυματιών που όλο ανεβαίνει- γίνονται ολοένα και περισσότεροι. Μετά την πρώτη πολιτική έκρηξη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης τον Δεκέμβρη του '08 στην Ελλάδα, το πέρασμα στις πλατείες και κυρίως στις αραβικές επαναστάσεις, την σκυτάλη παίρνουν τώρα η εργατική τάξη και οι καταπιεσμένες μάζες της Τουρκίας, που αγωνίζονται να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους.
Και στην Ελλάδα -και στην πόλη μας ειδικότερα- όμως οι αγώνες συνεχίζονται. Στην Μεβγάλ η εργοδοσία επιστράτευσε τα ΜΑΤ για να σπάσει τον απεργιακό κλοιό στο εργοστάσιο στα Κουφάλια και στο σαντουιτσάδικο “Ζωή και Κότα” τρεις ντελιβεράδες απολύθηκαν επειδή ζήτησαν τα αυτονόητο: δώρο του πάσχα! Η εργατική τάξη όμως δεν έχει τίποτα να περιμένει από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες κάθε απόχρωσης. Οι μεν εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ (μαζί και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως φάνηκε στην ΟΛΜΕ που σαμπόταρε την αποφασισμένη απεργία των καθηγητών) έχουν περάσει ανοιχτά με το μέρος του κράτους και της εργοδοσίας, ενώ η ηγεσία του ΠΑΜΕ, πιστή στον σταλινισμό της, περιορίζει ασφυκτικά τους αγώνες που ελέγχει και απαξιώνει ή/και καταγγέλλει όλους τους αγώνες που ξεφεύγουν από τα πλαίσιά του, όπως έγινε π.χ. και με τον αγώνα των εργαζομένων στην ΒιοΜε.
Μετά από πέντε χρόνια παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης οι μάσκες έχουν πέσει και δεν μπορούν να φορεθούν πια. Για να μπορέσουν οι εργάτες, οι άνεργοι και οι υποπασχολούμενοι (οι συντριπτική πλειοψηφία σήμερα) να αντιστρέψουν την επίθεση που δέχονται από κράτος και κεφάλαιο, και να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους, χρειάζεται άμεσα να οργανωθούν έξω από και ενάντια σε όλες τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες· με σωματεία βάσης, επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις γειτονιάς και κάθε μορφή αυτοοργάνωσης, συντονιζόμενα σε ανεξάρτητα κέντρα αγώνα εργατών, να αρχίσουν οι ίδιοι να αποφασίζουν για την οργάνωση των αγώνων τους, χωρίς διαμεσολαβήσεις (και προδοσίες) από κάθε λογής καρεκλοκένταυρους.
Μια τέτοια προσπάθεια για την ανεξάρτητη οργάνωση της εργατικής τάξης είναι και η Πρωτοβουλία για τον Συντονισμό Σωματείων Βάσης, Εργαζομένων, Ανέργων και Συλλογικοτήτων. Γεννημένη μέσα από τα σπλάχνα του αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, και ξεκινώντας από το πολιτικό πλαίσιο αυτού του αγώνα, η πρωτοβουλία παλεύει για να περάσουν τα εργοστάσια, όλη η παραγωγή και η οργάνωση της κοινωνίας στα χέρια της εργατικής τάξης· παλεύει για την ανεξάρτητη οργάνωση της εργατικής τάξης, ενάντια σε κάθε λογής γραφειοκρατία· παλεύει για την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας, για να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές που μας κλέβουν!
Καλούμε σε συνέλευση της Πρωτοβουλίας για τον Συντονισμό Σωματείων Βάσης, Εργαζομένων, Ανέργων και Συλλογικοτήτων την Πέμπτη 6/6, 18:00 στην Λέσχη Εργαζομένων-Ανέργων Θεσσαλονίκης, Φιλίππου 56, με θέματα:
• Η απεργία στην Μεβγάλ
• Ο αγώνας ενάντια στις απολύσεις στο “Ζωή και Κότα”
• Οργάνωση της Πρωτοβουλίας και τακτική σύγκλησή της
Πρωτοβουλία για τον Συντονισμό Σωματείων Βάσης,
Εργαζομένων, Ανέργων και Συλλογικοτήτων
